Mooie dingen tijdens moeilijke dagen

Laatst hoorde ik de quote "make love, not war" weer. Hij toverde een glimlach op m'n gezicht. Inderdaad het leven is mooier als je dingen met liefde, toewijding en een goed gevoel voor de ander doet. Toch is de quote een beetje naïef. Er zijn meerdere mensen nodig om "love" te maken. Als de ander behoefte heeft aan "war" dan kan jezelf blijven strijden voor "love", wat je volgens mij ook moet blijven doen, want dan kan je in ieder geval jezelf met een glimlach blijven aankijken, maar het wordt wel moeilijker als die ander alleen maar "war" blijft pareren. Anyhow. Het spookte door mijn hoofd dat ik het mooie quote vind, het een goed streven is, maar het intens jammer is dat niet iedereen dat nastreeft. Ik blijf het proberen.

Die war-zone, probeer ik op te vullen met mooie momenten. En gelukkig zijn er heel wat mensen die dat met me willen delen. Het zeilen afgelopen zondag, met m'n broertje Fokko, zijn vriendinnetje Maud, vriend Norbert en de zon boven het Markermeer, was zo'n mooi moment. De rit naar Hoorn, waar de zeilboot ligt, was een goede zet om de vakantie-vibe terug te krijgen. Toen was ik zo heerlijk relaxed. Ik kon intens genieten van allerlei kleine dingen. Dat wil ik terug krijgen. Ik ga daarom met de trein. Onderweg geniet ik van de zon op het Nederlandse landschap. Er staat een redelijke wind in Hoorn, waardoor het varen heerlijk is en de hapjes en drankjes aan boord maken het feestje compleet. Na zo´n dag kruip je voldaan en met een glimlach in je bed.

Gisteren was nog zo´n feestje. Mamma kwam langs! Nadat ik eerst een uur te vroeg op het station was, omdat we alle twee niet goed nagedacht hadden, sprong mamma als een jong meisje achterop de fiets voor een kopje koffie en een stukje taart in mijn paleisje. Dat gaf voldoende energie om oneindig winkel in en uit te lopen. Uiteraard wel onderbroken door een lunch waar wel een glaasje heerlijk koele Italiaanse wijn bij hoort. Echt een aanrader de witte Casa Conforto van La Vialla.
's Avonds trakkeert mamma me op een etentje en ik mag kiezen. De dag daarvoor had ik bij Voltaire een broodje gegeten (ook al zo'n aanrader, je moet er tegen kunnen, maar ik vind het fantastisch in de geweldige huiskamer sfeer met (h)eerlijk eten). In ieder geval gaf de eigenaresse aan dat haar medewerker voor zichzelf begonnen was met NUL73. Leuk concept. Met verse producten zo van het land. Maar als je dan schorseneren midden in de zomer op de kaart zet (en die vervolgens niet serveert), dan ben je er nog niet. Het was lekker. De bediening was goed. Maar ik weet nog niet of het voor herhaling vatbaar is. De overheerlijke lemontart hebben ze namelijk ook bij Voltaire (als de taartenbakker zin had om te bakken...).

Mamma veilig op het station, klaar voor de trein terug naar huis en ik snel terug naar de parade. Op tijd voor het tweede deel van de Opera op de Parade. Het is Donizetti's l'Elisir d'amore. Nog nooit van gehoord. Maar erg goed gebracht. Eigentijds, vlot en heel mooi in de avondzon met de hele Parade vol mensen. Daarna kom ik oud collega's Nancy en Marcel met hun partners tegen en worden mooie plannen voor gezellige activiteiten geboren. Zo eerst met Nancy lunchen en kijken of we de mooie plannen van gisteren concrete invulling kunnen geven!