Magie van muziek

Snel. Het nummer is bijna afgelopen en ik wil het gevoel dat het nummer in me oproept, vasthouden. Snel een nummer terug. Het begint opnieuw. Het gevoel blijft. Het is 30 graden. Ik ben in Bordeaux. Slenter alleen door de oude stad die de uitstraling van Parijs heeft, maar de gemoedelijkheid die kleine Franse steden kunnen hebben. Slippers aan m'n voeten, zomers rokje, tshirtje, haar opgestoken, zodat het niet in m'n nek hangt en m'n zonnebril op tegen het felle licht. Warmte heeft ook een eigen geur die gemengd wordt met de geur van m'n zonnebrand. Ik zit op de rand van een fontijn in de schaduw en kijk tevreden en rustig om me heen. Er lijken weinig toeristen te zijn. Mensen zien er goed verzorgd uit en lijken niet te lopen maar te flaneren. Genietend van de zon en het verfrissende briesje dat er ook voor zorgt dat ik net een beetje nevel van de fontijn over me heen krijg.
Het is zo bijzonder wat muziek met je kan doen. Waar het je naartoe kan brengen. Een hele stapel 'ouderwetse' CD's kunnen met naar allerlei plekken en emoties brengen. Heerlijk vind ik dat. Als muziek tijdloos is of er mooie herinneringen aan gekoppeld zijn wandel ik naar de muziekwinkel in de stad. Ik zoek in de bakken met CD's. Ik doe er langer over dan noodzakelijk. Ik hou van de sfeer in dit soort winkels. Winkels waar mensen komen voor de deskundigheid van de eigenaren die alles over, in dit geval, muziek lijken te weten. De mensen die er komen hebben geen haast. Ze stralen een soort rust uit. Ik geniet daarvan, wordt er rustig van en krijg nieuwe energie.

Ik schrijf zodat ik minder snel vergeet. Belangrijke herinneringen wil ik in detail vasthouden door ze terug te lezen of te kijken. Ik maak 'ouderwetse' fotoboeken. Een pot thee zetten en wegkruipen in een stoel met mooie muziek op de achtergrond. Een fotoboek op schoot om zo helemaal in Costa Rica, Schotland, Cambodja of in bepaalde jaren te zijn. Ik vergeet alles om me heen en ben daar op die plek of in die periode. Ik hoor de geluiden weer. Ruik de geuren in de straten.

Het vinden van rust, juist als je veel tijd hebt, is best lastig. Het voelt alsof dingen niet urgent zijn. Tijd glipt door je vingers als fijn zand. Ook als je je agenda volplant. Althans dat is de illusie die ik heb. Uiteindelijk word ik er onrustig en is het een voortdurende zoektocht naar de perfecte balans. De balans tussen de dingen die moeten, de dingen die leuk zijn om te doen en helemaal niets. Ik kan er maar beter van genieten. Fijne muziekjes opzetten. En genieten van de tijd die ik heb.