Of m'n benen het er morgen mee eens zijn weet ik nog zo net niet. Maar ik vond het heerlijk. Ik wilde een volle dag wandelen. Dat is precies wat ik heb gedaan. Bergen waar je tegenop kijkt en vervolgens buiten adem bovenop staat, met een groot overwinningsgevoel. Rivieren waar je geen oversteek ziet, maar droog aan de overkant terugkijkt welke keien je hebt gebruikt om over te steken. En dan ineens stilstaan. Stokstijf. De ogen van de op nike's lopende man voor me. We zien wat herten en verschillende vogels. Maar er hebben natuurlijk ontelbare panters, jakhalzen, slangen en andere indrukwekkende dieren ons gezien. Dat is ook goed. M'n lokale gids wijst me op een fort in de verte, hoog op een berg. Je ziet de globale contouren. Het is te ver om het echt te zien. Een tijd later sta ik boven op het fort en kijk uit over de bergen en dalen waar we doorheen geklauterd zijn.
Als we bijna terug zijn stoppen we bij een klein huisje. Er zijn vrouwen met het vee bezig. Ze trekken hun kleurige sluier snel over hun gezicht als ze me zien. Het mooiste moment is als ze nieuwsgierig onder die sluier vandaan spieken. Hun juwelen schitteren in de zon. Een voorzichtige glimlach wordt steeds breder, maar ze blijven in de schaduw van hun sluier. Drie kinderen spelen op een soort bed. Ze zijn net zo nieuwsgierig als dat ze misschien verlegen zijn. de jongste loopt in haar blote billetjes en wordt gedragen door de oudste. de middelste heeft een rok aan die van haar tengere lichaam afglijdt en die ze oncharmant ophijst terwijl ze me met enorme bruine ogen vragend aankijkt en giechelt. Jonge geitjes met flaporen springen speels rond en buitelen over elkaar. Kalfjes kijken me schichtig aan en eten dan rustig verder. Het is het huis en de familie van m'n gids.
Als ik binnen kijk moeten m'n ogen wennen aan de duisternis. Ik zie spiegeltjes van een versierde sari. Als m'n ogen meer gewend zijn zie ik het gezicht van een hele jonge vrouw. Ik weet niet of ze ouder is dan 18. Twijfelend stap ik naar binnen. Het ruikt naar rook. Er zijn geen ramen. Er staat een bed waar de jonge vrouw net uitkomt. Verder lijkt het opslagruimte te zijn. Ze heeft iets in haar armen. Het is een piepklein baby'tje dat rustig in doeken gewikkeld ligt te slapen. Het kan niet ouder zijn dan een paar dagen.
Er wordt chai voor me gemaakt dat we uit een soort kommetjes drinken terwijl het licht van de middag ervoor zorgt dat de rijstvelden zacht groen kleuren en de bergen waar we uitkomen van goud lijken te zijn.
Een dag om in een gouden lijstje te stoppen.
Comments
Post a Comment