Ultieme start

De wekker gaat. In het donker lopen we naar de tempel. Om 5.30 begint het ochtendgebed. Slippers uit voor we naar binnen gaan en stilletjes achterin plaatsneem op een kussen dat voor ons neergelegd is. M'n rug tegen de houten deur. We zitten recht voor een enorme gouden Boeddha. Wanneer de monniken binnenkomen wordt het buiten langzaam licht. Omdat de stroom weer eens is uitgevallen zie ik een silhouet van een volwassen monnik met een ieniemienie er naast. Het kleine mannetje kijkt op naar zijn grote broer en volgt hem in de buigingen. Het kleine mannetje is ongeveer vier jaar. Je hoort zijn voetjes snel op de vloer dribbelen als hij naar zijn plekje loopt. Dan begint het chanten. De muziek voel je diep binnenin. De deuren tegen m'n rug trillen mee op de muziek. Buiten wordt het licht. De zon valt op de kleurrijke muurschilderingen.

Nadat we een kopje thee hebben gedronken gaan we terug naar de tempel. Naar onze mooie yoga ruimte. Ik ben blij dat ik een banaantje heb gegeten, want twee uur yoga op een nuchtere maag is doorbijten.

Het ontbijt is daarna wel zo'n ontzettende beloning. De pan voor de omelet is als warm als we binnenkomen. De omelet die eruit komt is perfect; precies goed gekruid en net nog een beetje smeuïg. Dan zijn er warme geurige pannekoekjes. De yoghurt is dik. Meer room dan yoghurt. De honing is diep bruin. Intens zoet. Alles is Perfect. Als ik dacht dat ik weer terug in vorm zou komen had ik het goed mis. Het eten is 'a gift from heaven'.

Het programma behelst yoga in de volledige betekenis van het woord. We hebben ook sessies over de filosofie, de principes en dieper liggende betekenis. We hebben mooie gesprekken over levensvragen. Ook krijgen we de mogelijkheid om met de de leider van het klooster (sorry kan me niet meer herinneren hoe dat heet...) te praten. Met een tolk erbij. De vragen als waarom de gewaden rood zijn stellen we op andere momenten. Hij neemt alle tijd om uitgebreid te antwoorden en komt daarna mee thee met ins drinken. Gelukkig pakt hij als eerste zijn mobieltje om een foto te maken. Nu durven wij te volgen. De verhalen over de Tibetaanse kloosters zijn huiveringwekkend. Nog steeds zijn er Tibetanen die te voet de bergen over steken om Tibet te ontvluchten. Ze wagen hun leven, want de Chinezen liggen op de loer en schieten ze zonder pardon neer.

Het heeft twee dagen onophoudelijk geregend. Alles om ons heen lag in dikke wollige witte wolken. En het was zó fijn. Het zorgde voor een veilige en rustige cocon. Een huisje waarin alles erop gericht is om tot rust te komen.

Op de derde dag verschijnt de zo'n als een oranje gloed achter de bergen. Onder ons ligt Kathmandu nog verscholen onder een wolkendek. Als we aan het eind van onze laatste yoga sessie komen. Zijn de besneeuwde bergtoppen duidelijk zichtbaar. Weer kleuren ze oranje. Dit keer door de ondergaande zon. We maken een selfie met de Himalaya op de achtergrond. Het is het mooiste afscheid denkbaar van deze geweldige plek waardoor het afscheid van fijne mensen lichter valt.

Het is echt de ultieme start van m'n reis.