Yoga in het klooster

De hobbelende en smalle weg kronkelt omhoog. We toeteren naar vrachtwagentjes waar we langs willen. Alle tinten fris groen waar ik ook kijk. De bergen zijn mysterieus gehuld in wolken.

Sam wijst op een gouden dak boven op een heuvel en vertelt zachtjes dat het 'ons' klooster is voor de komende dagen. Het contrast met het lawaaiïge Kathmandu kan niet groter zijn. Vogels fluiten. De lucht is fris. Het uitzicht eindeloos. Er heerst een stille vredige rust. 

Om in de yoga ruimte te komen lopen we door het klooster. Monniken kijken ons een beetje vreemd aan en wij hen. De yogaruimte is achter twee dikke deuren. En dan ik stil. Aan drie kanten ramen. Aan drie kanten eindeloos uitzicht over machtige bergen. Gehuld in zachte witte wolken. Letterlijk adembenemend. 

Ik vind de yogasessies best pittig en de filosofielessen en meditaties best lang, maar op deze plek is alles een cadeautje.

Het eten is meer dan een cadeautje; het is goddelijk. Tijdens het eten hoor ik mezelf tijdens elke hap hmmm zeggen. As ik naar de anderen luister hoor ik hetzelfde. De lat voor de rest van de reis wordt zo wel heel hoog gelegd. Maar nu geniet ik vooral van intense Aziatische smaken en gerechten. Verse chapati, rijk smakende groeten, dal, salade van biet met sesamzaadjes en rozijnen. En 's avonds zijn er gevulde tofu hapjes, licht pittige noodles, spinazie salade met nootjes.

De kok komt regelmatig kijken of alles goed is. Als hij de stilte hoort en de tevreden gezichten ziet glimt hij vol trots van oor tot oor.

De avond meditatie haal ik niet meer. Om acht uur val ik uitgeput maar meer dan tevreden in slaap.