De week in vogelvlucht

Wat is de week snel voorbij gegaan! Zonder internet, dus zonder updates. Uiteindelijk zien de dagen er hier vergelijkbaar uit. Van acht tot half negen ontbijt. Druifjes plukken tot een uur. Lekker uitgebreid en stevig lunchen. Een middag plukken. Even douchen. Om zeven uur apero en rond acht uur lekker eten. Wijn drinken. En dan begint de volgende dag.

Dat plukken is een vak apart. Welke druiven wel en welke niet vraagt enige ervaring. Er moeten natuurlijk alleen de allerbeste in. Maar er moet ook tempo worden gemaakt, want de oogst moet op zijn hoogtepunt binnen worden gehaald. Het plukken van de druiven vertoont overeenkomsten met biechten. Je ziet elkaar niet. Want je zit alle twee aan een kant van de struik en ziet elkaar dus niet. Op de een of andere manier praat dat heel vrij lijkt het wel.
Fysiek valt het gelukkig wel mee. Ik probeer op m’n houding te letten. Niet te krom en goed strekken af en toe. Het enige dat er gebeurt is dat ik denk ik een grote blauwe plek op m’n billen heb. Ik zit op een kratje en kennelijk zijn mijn billetjes daar geen week tegen bestand.
Dat plukken wissel je af met “hottie” zijn. Er is een soort draagconstructie waar de kratjes met druiven op kunnen worden gezet. Die gaat als een soort rugzak op. Dat heet een “hotte”. Vervolgens wordt er, wanneer er een kratje vol is, hard “hottie” geroepen. Dan hobbel je daar naartoe. Neemt lege kratjes mee en verzamelt de volle. Heerlijk fysiek werk.
En dan is er een deel dat je aan de lopende band staat. Je zoekt naar druifjes of takjes die de smaak van de wijn niet ten goede komen. Dat is best inspannend. Vanaf de band gaan de druiven rechtstreeks de cuve in. Er is niets meer aan te doen. Samen zijn we verantwoordelijk voor de smaak van de wijn.

Het eten is een feest. We eten aan lange tafels op het plein voor het chateau. Er wordt heerlijk gekookt en het is geweldig om elke avond buiten te eten en niets te hoeven doen. 100% genieten.

Bijzonder was het wel dat er een filmploeg was van omroep Max die een serie over Ilja en het proces om wijn te maken. En wat had ik een geluk. Ik mocht samen met een andere plukster en Ilja in een ton om druiven te stampen. Hilariteit ten top. Natuurlijk wordt dat niet meer gedaan. En met het sap dat er uitgekomen is wordt, ondanks dat het prima smaakte, niets gedaan. Maar het was wel geweldig. Met z’n drieën dansend in die ton.
Daarnaast ben ik nog gefilmd tijdens het zo sensueel mogelijk plukken en neervlijen van de druiven in een kratje. Ik was hiervoor uitgezocht omdat aan het begin van de week mijn nagels nog zo netjes gelakt waren. Tijdens het plukken en sorteren is dat snel verleden tijd. Maar speciaal voor de opname zijn ze opnieuw gelakt.
Ik ben benieuwd volgend jaar.

In de loop van de week worden de wijnen die we proeven bijzonderder. Er wordt elke keer door Ilja wat bij verteld. Zo verrijkt mijn kennis met de dag. Maar vervolgens is het dan zo lekker, dat ik het de volgende dag weer vergeten ben…

Ik blijf in ieder geval nog even lekker genieten.