Miljoenen vleermuizen
Vandaag was in sommige opzichten een beetje een luie zondag. De dag begint wat later dan gepland. Gisteren regende het zo hard dat de straten veranderd waren in meren. Vanochtend was het water nog niet weg en Coco's brommertje deed het niet meer nadat hij door een te diep water was gereden, dus de brommer moest eerst gerepareerd worden. Opnieuw moet ik mijn best doen niet te lachen om zijn witte ... Crocs! Schoongemaakt en wel.
We rijden eerst een heel eind naar twee tempels. Ik merk alleen dat ik een beetje tempel-moe wordt. Ik vind de mensen, de huisjes, mooie bloemen of een felgroene kikker die we zien boeiender.
De volgende bestemming is Kampong Poy, een waterbekken. Net als gisteren zijn er hutjes met bamboe daken waar je in een hangmat kan hangen en iets kan eten. We luieren een paar uur. Ik heb een dubbel gevoel bij deze plaats. Het waterbekken is door dwangarbeiders gegraven tijdens het regime van Pol Pot. Veel mensen hebben dat niet overleefd. Er komen veel families uit de omgeving die er hun luie zondag doorbrengen. Het verbaast me een beetje dat mensen er vrolijk kunnen liggen met zo'n afgrijselijk recent verleden. Ik vraag Coco ernaar. Hij zegt dat veel mensen hier niet weten wat er precies gebeurd is. Op school wordt wel buitenlandse geschiedenis onderwezen, maar niet de binnenlandse geschiedenis. Het blijft moeilijk te begrijpen.
Bij het meer vind ik de kinderen die er spelen het meest boeiend. Ze maken plezier met lege blikjes en flesjes. Ik ben toch een beetje verbaasd als de mensen in het hutje naast ons net weg zijn en als de kindertjes aanvallen op het voedsel dat achterblijft. Ik moet grinniken om een jongetje van een jaar of 9 die cola vindt en het opdrinkt. Hij trekt een vies gezicht. De man die uit dat glas dronk had namelijk ook een fles whiskey bij zich...
Mijn tere billetjes doen ondertussen pijn van achterop de moto zitten. Maar de volgende bestemming is op de weg terug naar Battambang. Het zijn grotten die de Killing Caves worden genoemd. Het Khmer regime heeft hier veel mensen vermoord door ze in de diepte in de grotten te gooien of de mensen stierven van de honger. Het is eigenlijk een hele mooie plek, met geweldig uitzicht. Maar ik wil er weg. Ik vind het een akelige plek. Ik hoef de skeletten of de artillerie niet te zien.
We wachten onder aan de berg met de grotten. Na zonsondergang begint het. Het is een spektakel is het als er miljoenen vleermuizen de grotten uitvliegen. Een uur lang komt er een continue stroom vleermuizen uit de grotten. Ze schijnen de hele nacht op pad te gaan om net voor zonsopkomst weer terug te keren. Een mooie afsluiting van de dag.
Morgen vertrek ik met de bus naar Phnom Penh. Gelukkig met de bus en niet met de pick-up truck, want die zitten echt overvol. Het schijnt de mensen niet te deren, want ze lachen en zwaaien nog steeds even vriendelijk. Ik ben benieuwd naar m'n hotel. Op internet (http://the240.asia) ziet het er mooi uit en het schijnt midden in het centrum te zijn.
We rijden eerst een heel eind naar twee tempels. Ik merk alleen dat ik een beetje tempel-moe wordt. Ik vind de mensen, de huisjes, mooie bloemen of een felgroene kikker die we zien boeiender.
De volgende bestemming is Kampong Poy, een waterbekken. Net als gisteren zijn er hutjes met bamboe daken waar je in een hangmat kan hangen en iets kan eten. We luieren een paar uur. Ik heb een dubbel gevoel bij deze plaats. Het waterbekken is door dwangarbeiders gegraven tijdens het regime van Pol Pot. Veel mensen hebben dat niet overleefd. Er komen veel families uit de omgeving die er hun luie zondag doorbrengen. Het verbaast me een beetje dat mensen er vrolijk kunnen liggen met zo'n afgrijselijk recent verleden. Ik vraag Coco ernaar. Hij zegt dat veel mensen hier niet weten wat er precies gebeurd is. Op school wordt wel buitenlandse geschiedenis onderwezen, maar niet de binnenlandse geschiedenis. Het blijft moeilijk te begrijpen.
Bij het meer vind ik de kinderen die er spelen het meest boeiend. Ze maken plezier met lege blikjes en flesjes. Ik ben toch een beetje verbaasd als de mensen in het hutje naast ons net weg zijn en als de kindertjes aanvallen op het voedsel dat achterblijft. Ik moet grinniken om een jongetje van een jaar of 9 die cola vindt en het opdrinkt. Hij trekt een vies gezicht. De man die uit dat glas dronk had namelijk ook een fles whiskey bij zich...Mijn tere billetjes doen ondertussen pijn van achterop de moto zitten. Maar de volgende bestemming is op de weg terug naar Battambang. Het zijn grotten die de Killing Caves worden genoemd. Het Khmer regime heeft hier veel mensen vermoord door ze in de diepte in de grotten te gooien of de mensen stierven van de honger. Het is eigenlijk een hele mooie plek, met geweldig uitzicht. Maar ik wil er weg. Ik vind het een akelige plek. Ik hoef de skeletten of de artillerie niet te zien.
We wachten onder aan de berg met de grotten. Na zonsondergang begint het. Het is een spektakel is het als er miljoenen vleermuizen de grotten uitvliegen. Een uur lang komt er een continue stroom vleermuizen uit de grotten. Ze schijnen de hele nacht op pad te gaan om net voor zonsopkomst weer terug te keren. Een mooie afsluiting van de dag.
Morgen vertrek ik met de bus naar Phnom Penh. Gelukkig met de bus en niet met de pick-up truck, want die zitten echt overvol. Het schijnt de mensen niet te deren, want ze lachen en zwaaien nog steeds even vriendelijk. Ik ben benieuwd naar m'n hotel. Op internet (http://the240.asia) ziet het er mooi uit en het schijnt midden in het centrum te zijn.
Comments
Post a Comment