Wat een weekend!
Vrijdag stond het opera arrangement dat ik vorig jaar een keer gewonnen had op de planning. Samen met Lydia naar Amsterdam. De première van opera Don Giovanni in de Stopera. Maar eerst een hapje eten, waar we niet veel tijd meer voor hebben. Jammer, want het is wel lekker. En lekkere wijn.
Het grappige is dat we aan tafel zitten met mensen die al meer dan 15 jaar vriend van de opera zijn en er uitgebreid over vertellen. Ook in de weinige tijd die er nog is voor de voorstelling.
We hebben mooie plekken en kunnen het goed zien. De muziek en de zang wordt niet versterkt. Het zorgt ervoor dat je geconcentreerd en intens luistert. En als je die focus dan even kwijt bent dan zie je ineens dat er boven het podium aan het plafond lichttekst voorbij komt met de vertaling van hetgeen gezongen wordt. Nu is het weer op een niveau dat ik het begrijp: een karaoke show. De muziek en zang zijn prachtig. Het decor en de setting is speels en eigentijds. De zaal zit nok vol en zoveel mensen als er zijn zoveel meningen zijn er. Niet over de muziek, maar wel over de setting. De oude vrienden van de opera vonden het decor maar niets. Wij wel. En we kijken terug op een bijzondere avond.
Zaterdag
Vandaag staat in het kader van de to do’s. De vakantie komt dichtbij en er zijn nog een aantal dingen die ik moet doen. Erg gestructureerd met een lijstje de stad in. Bijtijds. Alles ziet er mooi uit als de zon schijnt. Als ik daarna naar de auto loop neem ik een andere route. Ik kom in de Jeroen Boschtuin terecht. Een heel klein parkje op nog geen 100 meter van m’n huis. Het ligt verscholen en er staat een duidelijk bord dat het een stilte gebied is. Dat is het ook. Midden in de stad. Mensen zitten een boekje te lezen op een bankje. Heel rustgevend! Ik draai me om, omdat die weg me niet bij de auto gaat brengen. En dan pas zie ik hoe mooi het straatje was waar ik doorheen liep. De Sint Jan ligt te pronken in de zon. Hij steekt hoog boven de huisjes uit. Als je niet zou weten dat Nederland zo mooi kan zijn, zou je je in het buitenland wanen. Ik ga op een muurtje zitten en geniet.
Na de training in Tilburg loop ik met het vallen van de avond alleen op de kleine baan. En het is weer een moment om stil te staan. Het voorjaar heeft altijd zijn eigen luchtje. Fris en hoopvol. De kleuren veranderen. Het wordt frisser van kleur, maar de avondzon maakt het warm. Dames 1 is terug en vraagt of ik mee eet. Ik altijd in voor gezelligheid, maar ik had natuurlijk op m’n vingers na kunnen tellen dat ik dan niet vroeg naar huis kan. Er blijft maar weinig tijd over om te slapen.
Zondag
We spelen op Broekpolder. Het is echt super weer. Het kon niet beter. ’s Ochtends speel ik de foursome met Lyan. We moeten birdies maken om holes te winnen, maar het lukt wel. Weliswaar op hole 18, maar we winnen. Het mooiste is dat de andere meiden ook winnen. En dat hadden we nou net niet verwacht tegen de Eindhovense. Maar echt lekker sta ik niet te spelen. Of het nou de training de dag ervoor is, waarin van alles veranderd moest worden, de weinige slaap of het feit dat het maar vakantie moet zijn. Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat ik niet eerder (of niet dat ik me kan herinneren) zo slecht gespeeld heb als ’s middags. Ik verlies mijn wedstrijd, maar als team winnen we gelukkig. En dik met 12-6. Wat een top weekend.
’s Avonds thuis wil ik nog masters kijken. Het lukt niet meer. Te moe. Voldaan slapen is dan heerlijk.
Nog een weekje!
Het grappige is dat we aan tafel zitten met mensen die al meer dan 15 jaar vriend van de opera zijn en er uitgebreid over vertellen. Ook in de weinige tijd die er nog is voor de voorstelling.
We hebben mooie plekken en kunnen het goed zien. De muziek en de zang wordt niet versterkt. Het zorgt ervoor dat je geconcentreerd en intens luistert. En als je die focus dan even kwijt bent dan zie je ineens dat er boven het podium aan het plafond lichttekst voorbij komt met de vertaling van hetgeen gezongen wordt. Nu is het weer op een niveau dat ik het begrijp: een karaoke show. De muziek en zang zijn prachtig. Het decor en de setting is speels en eigentijds. De zaal zit nok vol en zoveel mensen als er zijn zoveel meningen zijn er. Niet over de muziek, maar wel over de setting. De oude vrienden van de opera vonden het decor maar niets. Wij wel. En we kijken terug op een bijzondere avond.
Zaterdag
Vandaag staat in het kader van de to do’s. De vakantie komt dichtbij en er zijn nog een aantal dingen die ik moet doen. Erg gestructureerd met een lijstje de stad in. Bijtijds. Alles ziet er mooi uit als de zon schijnt. Als ik daarna naar de auto loop neem ik een andere route. Ik kom in de Jeroen Boschtuin terecht. Een heel klein parkje op nog geen 100 meter van m’n huis. Het ligt verscholen en er staat een duidelijk bord dat het een stilte gebied is. Dat is het ook. Midden in de stad. Mensen zitten een boekje te lezen op een bankje. Heel rustgevend! Ik draai me om, omdat die weg me niet bij de auto gaat brengen. En dan pas zie ik hoe mooi het straatje was waar ik doorheen liep. De Sint Jan ligt te pronken in de zon. Hij steekt hoog boven de huisjes uit. Als je niet zou weten dat Nederland zo mooi kan zijn, zou je je in het buitenland wanen. Ik ga op een muurtje zitten en geniet.Na de training in Tilburg loop ik met het vallen van de avond alleen op de kleine baan. En het is weer een moment om stil te staan. Het voorjaar heeft altijd zijn eigen luchtje. Fris en hoopvol. De kleuren veranderen. Het wordt frisser van kleur, maar de avondzon maakt het warm. Dames 1 is terug en vraagt of ik mee eet. Ik altijd in voor gezelligheid, maar ik had natuurlijk op m’n vingers na kunnen tellen dat ik dan niet vroeg naar huis kan. Er blijft maar weinig tijd over om te slapen.
Zondag
We spelen op Broekpolder. Het is echt super weer. Het kon niet beter. ’s Ochtends speel ik de foursome met Lyan. We moeten birdies maken om holes te winnen, maar het lukt wel. Weliswaar op hole 18, maar we winnen. Het mooiste is dat de andere meiden ook winnen. En dat hadden we nou net niet verwacht tegen de Eindhovense. Maar echt lekker sta ik niet te spelen. Of het nou de training de dag ervoor is, waarin van alles veranderd moest worden, de weinige slaap of het feit dat het maar vakantie moet zijn. Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat ik niet eerder (of niet dat ik me kan herinneren) zo slecht gespeeld heb als ’s middags. Ik verlies mijn wedstrijd, maar als team winnen we gelukkig. En dik met 12-6. Wat een top weekend.’s Avonds thuis wil ik nog masters kijken. Het lukt niet meer. Te moe. Voldaan slapen is dan heerlijk.
Nog een weekje!
Comments
Post a Comment