Klein Tibet

Er is tromgeroffel. Hard en andere geluiden die ik niet kan plaatsen. Het lijkt alsof er niemand is, behalve een paar toeristen. Ik besef me dat ik niet goed weet wat ik moet verwachten. Ik loop op het geluid Bylakuppe af. Uit een kleine tempel komt het harde slaan van een trom. je mag er niet in tijdens het gebed. Er is meer en ander geluid. Een grote tempel zit vol met monniken in gebed. stil ga ik aan de kant zitten. Er worden offers gebracht. Het gebed klinkt hard door luidsprekers. Ik had een grote mate van concentratie en participatie verwacht, maar dat blijkt niet helemaal te stroken met de waarheid. M'n ogen willen zich sluiten, maar er staat een tasje met een gebloemd hoedje naast me. De eigenaresse is ruim twee koppen kleiner en twee keer zo oud als ik. Ze lijkt een ritueel te doorlopen met wierook, maar ook met buigingen waarbij ze plat op de grond ligt. Vol bewondering kijk ik ernaar. Met mijn twee keer zo jonge leeftijd kan ik me niet voorstellen dat ik die bewegingen net zo soepel kan maken. Ik hou het bij mijn tas-en-hoed-oppas-taak.
Bylakuppe is een stuk land dat India aan Tibet geschonken heeft. Er is een monnikengemeenschap op gebouwd. Als ik er overheen wandel zie ik pas hoe groot het is. Het is een soort campus, waar twee of drie mannen een kamer delen en iedereen zijn taken heeft.

Het wordt verder een dag in de auto. Een dag om te lezen en uit het raampje te kijken. De lunch is een feestje. In een dorpje vraagt Rajish naar een restaurantje. Een stukje van de hoofdweg af, net achter het spoor zit een golfplaten tentje. Ik word nieuwsgierig aangekeken. Ook omdat je geen vrouwen buitenshuis ziet eten waarschijnlijk. M'n neus begint acuut te lopen, maar de gember kip met versgebakken naan is heerlijk!