Protesten in Delhi

Slaperig druk ik op snooze. Waarom gaat m'n wekker? Het is toch vakantie? Oh ja ik moest opschieten. Toch even snel onder de douche om wakker te worden. Als ik in de auto stap is het buiten nog donker. Mannen in fel oranje jasjes halen nog een doekje over de degelijke oranje fietsen. Het kan niet anders dat achter delhibycycle.com een Nederlander zit (dat blijkt ook zo te zijn). Het vroege opstaan is snel vergeten.

Het is GE-WEL-DIG! Na duidelijke instructies stappen we op en fietsen Old Delhi in. De gids legt uit hoe hier in de 'Gouden Eeuw' allemaal forten stonden die in de tijd dat het minder ging stukje bij beetje werden verkocht. Ook straat kon je kopen, om deze dan vervolgens vol te bouwen. Zo is er een kleurrijke, smalle en unieke lappendeken ontstaan. Met grote tegenstellingen. Over de eerste straat waar we doorheen fietsen loopt het bloed van de slagers die eraan zitten. Aan het eind van deze straat is een van de succesvolle beurzen van India gevestigd. Onder een chaotisch plein met kleine winkeltjes met bouwmaterialen ligt het meest ingenieuze metrostation van de stad.

Voor we bij de eerste stop de spice market in gaan krijgen we wederom uitleg. De mannen met de vol geladen karren hebben altijd voorrang. Ook al zouden ze voor je willen stoppen, dat kan niet. De mannen op de trappen die grote zakken op hun schouders dragen hebben ook altijd voorrang. Ze zullen je niet zien. Het trappenhuis is donker. De trappen zijn stijl en vies. Ik verwacht op een verdieping uit te komen met allemaal kleurrijke zakken kruiden. Ook al ruik ik van alles. De bestemming is het dak van de spice market. Wow! Delhi is nog in mist gehuld terwijl het licht wordt, maar dit is zó cool en onbeschrijfelijk!

Met de volgende stop ben ik ook blij. Een warme Chai Latte. Het is steenkoud. Ik wist dat het kouder zou zijn, maar had deze kou niet verwacht. Alle tien m'n vingers zijn dood en dus gevoelloos.

Onderweg zie ik van alles. Een man die op straat zit te poepen. Een dode rat waar ik net niet overheen fiets. Schoolkinderen in een fietsriksja die vrolijk zwaaien. Marktkramen die ingericht worden. Mensen die op straat nog liggen te slapen. Huizen waarin de oude glorie nog heel duidelijk zichtbaar is. En ondertussen probeer ik op het snel drukker wordende verkeer te passen.

We fietsen de kleine straatjes in. Handen worden naar links uitgestoken. Kan je hierin? Een klein doorgangetje brengt ons bij Karim's. Er zijn vijf neppers in de buurt, maar dit is de echte. Het eten is befaamd. Een soort naan wordt à la minute gemaakt. Erbij een lamscurry. Naast dat ik ondertussen echt honger had is het ook echt lekker. Later ga ik terug voor m'n lunch.

Dankzij m'n gids heb ik een mooi lijstje to do's voor vandaag. Maar eerst wil ik destination shoppen. Na wat omzwervingen ben ik handschoenen, sjaal en een warme trui rijker. Op naar de Sikh tempel. Een man komt naast me lopen. Ik zucht. Ik heet Floor. Ik kom uit Nederland. En ik heb geen interesse in je winkel of gezelschap. Gelukkig spoken deze zinnen door m'n hoofd en spreek ik het niet uit. Een bevestiging of ik op de goede weg ben is een goed idee. Ga ik de goede kant op voor de Sikh tempel? De man weet me over te halen om langs het officiële VVV te gaan dat om de hoek is om te informeren of het veilig is. Ik voel me suf dat ik het nieuws helemaal niet gevolgd heb. Ineens vallen alle militairen op straat pas echt op. Met hun lange stokken. Heb ik ze niet gezien? Of wilde ik ze niet zien? Alle bezienswaardigheden zijn dicht en de helft van het metro netwerk ligt plat. Mevrouw u kunt het beste in uw hotel blijven. Geen sprake van. U kunt ook naar een shopping mall. Ook geen optie. Is het echt niet veilig of zegt u dat om mij te beschermen? Mevrouw er waren gisteren wederom veel gewonden bij de demonstraties. Okay. Old Delhi?

Trots stap ik een riksja in. Ik heb voor het eerst in m'n leven afgedongen. De prijs van m'n ritje is van €3,45 naar €1,25 gegaan. Ik bezoek India's grootste moskee, zonder te weten wat het is. Ik beklim de toren, zonder te weten wat ik kan verwachten. En geniet van het uitzicht over Old Delhi, waar uiteindelijk gelukkig vrij weinig van de onrust in de stad te merken is.
Ik slinger eindeloos door de kleine straatjes. Loop af en toe doodlopende stukjes in en draai dan weer om. Blij dat ik geen kaart kan lezen, want als er al een kaart is van dit gebied, dan denk ik dat je verdwaald. Als je geen verwachting hebt, kan je ook niet verdwalen!